Przez wszystkie lata istnienia Koła łowieckiego „MEWA”, wytworzyły się i stale tworzą nowe tradycje w naszym Kole. Przestrzeganie tradycyjnych zwyczajów łowieckich ma przede wszystkim na celu pogłębienie i wzbogacenie przeżyć myśliwskich, podkreślenie etycznych aspektów łowiectwa, zacieśnienie więzów przyjaźni między myśliwymi i wyrabianie poszanowania dla zwierzyny.
SYGNAŁY ŁOWIECKIE – sygnały łowieckie to przede wszystkim system porozumiewania się myśliwych. Mają one nie tylko praktyczne znaczenie w czasie wykonywania polowania, ale są nieodłącznym elementem zwyczaju myśliwskiego, grane na rogu lub trąbce myśliwskiej. Do najczęściej używanych na naszych polowaniach należą:
APEL NA ŁOWY; ZBIÓRKA MYŚLIWYCH; ŚMIERĆ LISA; ŚMIERĆ SARNY; ŚMIERĆ DZIKA; ŚMIERĆ JELENIA; KONIEC POLOWANIA; DARZ BÓR.
ŚLUBOWANIE – jest pierwszym obrzędem, z którym spotyka się każdy młody myśliwy przyjęty do PZŁ, po odbyciu stażu i zdanym egzaminie. Odbywa się ono na pierwszym polowaniu zbiorowym, w którym bierze udział młody myśliwy. Podczas ślubowania towarzyszy młodemu myśliwemu, jego opiekun, który sprawował pieczę nad nim podczas odbywania stażu. Ślubowanie przyjmuje prezes zarządu Koła, łowczy lub prowadzący polowanie. Ślubujący zostaje wywołany z szeregu myśliwych przygotowanych do odprawy, powtarza tekst klęcząc na lewym kolanie z odkrytą głową (okrycia głowy, zdejmują wszyscy uczestnicy ślubowania), broń trzyma w lewym ręku, pionowo opartą stopką o ziemię , za nim stoi opiekun trzymając prawą dłoń lub kordelas na jego ramieniu.
Tekst ślubowania:
Przystępując do grona polskich myśliwych, ślubuję uroczyście:
przestrzegać sumiennie praw łowieckich,
postępować zgodnie z zasadami etyki łowieckiej,
zachowywać tradycje polskiego łowiectwa,
chronić przyrodę ojczystą,
dbać o dobre imię Polskiego Związku Łowieckiego i godność polskiego myśliwego.
Po wypowiedzeniu formuły, myśliwy wstaje przyjmujący ślubowanie podaje mu rękę i wypowiada słowa: Na chwałę polskiego łowiectwa, bądź prawym myśliwym, niech Ci bór darzy. Zebrani na odprawie myśliwi odpowiadają – DARZ BÓR, a jeżeli jest sygnalista gra sygnał DARZ BÓR. Po odegraniu sygnału, myśliwi nakrywają głowy a ślubujący dziękuje opiekunowi za trud poniesiony dla dobra łowiectwa i koła. Ślubujący przyjmuje gratulacje i życzenia od kolegów i wstępuje do szeregu.
PASOWANIE – ceremonia uhonorowania młodego myśliwego,który upolował pierwszą sztukę zwierzyny grubej. Celebrujący wywołuje z szeregu myśliwych, kandydata do ceremonii i wzywa do przyjęcia pasowania. W tym czasie, sygnalista gra sygnał „pasowanie”, a uczestnicy polowania zdejmują nakrycia głowy. Pasowany klęka na lewe kolano, po grzbietowej stronie pozyskanego zwierza. Lewą rękę opiera na broni, prawą na zwierzu. Celebrujący przypomina mu o obowiązkach prawego myśliwego i znaczy farbą czoło adepta,wypowiadając słowa:
Pasuję Cię na rycerza św.Huberta, bądź prawym, mężnym i uczciwym myśliwym.
Po tej formule,adept odpowiada:
Przyrzekam przestrzegać tych praw
Na zakończenie ceremonii, koledzy myśliwi chórem życzą mu DARZ BÓR, a sygnalista gra sygnał DARZ BÓR.
WRĘCZANIE ZŁOMU – upolowanie każdej grubej zwierzyny należy uczcić wręczeniem złomu. Złom to krótka (20-30cm) gałązka świerku, jodły, dębu, buka lub innego gatunku drzew typowych dla miejsca polowania. Wręcza się go na polowaniu indywidualnym lub zbiorowym po skończonym miocie, przed patroszeniem zwierzyny. Myśliwy, który ubił zwierzynę staje po jej części grzbietowej a prowadzący polowanie (na polowaniu indywidualnym jego kolega) odłamuje(nie odcina) złom, jedną część wkłada do gęby zwierza, jako ostatni kęs, resztę składa na ranie postrzałowej. Następnie odłamuje kawałek od złomu, macza w farbie i na kapeluszu, lewą ręką wręcza szczęśliwemu strzelcowi, prawą rękę podając ze słowami DARZ BÓR. Wręczony złom myśliwy zakłada za wstążkę kapelusza, po prawej stronie lub przymocowuje do czapki i nosi do końca polowania.
WRĘCZANIE MEDALI – od wielu lat w Naszym Kole, stało się tradycją wręczanie medali dla króla i vice króla polowania. Na każdym polowaniu, następuje dekorowanie króla i vice króla, jest to uhonorowanie myśliwego za jego dobre oko i sprawną rękę na polowaniu zbiorowym.
POLOWANIE WIGILIJNE – niemal od początków istnienia Koła, zawsze w dzień wigilijny polowano na zające. Dzień wigilijny jest dla Polaków dniem szczególnym, w którym wszyscy bliscy składają sobie życzenia. Tak, jak w rodzinie tak i w Kole, wszyscy myśliwi tego dnia po krótszym, niemal symbolicznym polowaniu, dzielą się opłatkiem i życzą sobie powodzenia w życiu i na polowaniu. Jest zawsze skromny poczęstunek, ognisko, śledzik i barszczyk. Po pokocie następuje symboliczna „wigilia dla zwierząt”. Myśliwi wykładają karmę dla zwierzyny, na znak symbiozy z nią, dla poszanowania i sympatii.